straszna pustka

ania_84

witam wszystkich.
musze sie z kims podzielic ta informacja bo juz sama sobie z tym nie radze.
dwa tygodnie temu bylam z moim psiakiem u weterynarza, u ktorego lecze tez swoje koty. (pies byl leczony gdzies indziej), a ze nie umieli mu pomoc poszlam po pomoc gdzies indziej. po wstepnym zbadaniu lekarz odrazu wyslal nas na biopsje, tego samego dnia pojechalismy zrobic to badanie. ublagalam lekarza zeby tego samego dnia dal odpowiedz co to za swinstwo przyczepilo sie do mojego kochanego Arnusia. po powrocie do domu wszyscy siedzielismy jak na szpilkach, po dwoch dlugich godzinach byly wyniki CHLONIAK ZLOSLIWY!!!!!
zaatakowane wezly chlonne pod szyjka, w pachwinach...
dostal jakies zastrzyki i pies zaczol normalnie funkcjonowac, bawil sie, normalnie jadl, chetnie chodzil na spacery. dwa dni temu znowu zaczal byc smutny, nie chcial jasc, pokladal sie z kata w kat, jak go ktos dotknal piszczal. zadzwonilam do lekarz, powidzial zeby przyjechac w piatek na zastrzyk i ze moze pomoze. ale niestety, wczoraj musielismy podjac okropna decyzje. musielismy skrocic jego cierpienie!!!!
on tak strasznie na mnie patrzyl tymi swoimi pieknymi brazowoczarnymi oczkami.... dostal jeden zastrzyk, po paru minutach nastepny, przez ten czaly czas bylam przy nim, bylo mi tak potwornie przykro, smutno, plakalam jak male dziecko. caly czas patrzac na niego i go tulac, od tego zastrzyku jeszcze tylko pokazal zeby tak jakby warczal, ale jak zaczelam mowic do niego,ze go kocham jeszcze pomerdal ogonkiem tak jak zawsze do wszystkich sie cieszyl i byl juz w miejscu gdzie go juz nic nie bolalo, byl szczesliwy......
a ja od wczoraj nie moge przestac plakac i myslec o nim, a moze jakby jeszcze mu nie pomogla odejsc to jeszcze by zyl, a moze dobrze zrobilam, a moze go tylko tym skrzywdzilam....
na to pytanie juz nie uzyskam odpowiedzi...
TAK BARZO MI CIEBIE BRAKUJE PRZYJACIELU!!!!!!!!!!!!!!! KOCHAM CIE I ZAWSZE BEDE KOCHALA

Dalmatina

Aniu,
rozumiem co czujesz... przykro mi, że i Was spotkał chłoniak. Teraz chyba już za późno pytać co by było gdyby. Zapewne lekarz wiedział co robi i nie widział już żadnego ratunku. Pamiętaj, że z pewnością Twój przyjaciel już nie cierpi i biega teraz radośnie po "innych" łąkach. Życzę Ci dużo siły na kolejne dni...

ania_84

bardzo dziękuje za słowa otuchy. miło,że jest ktoś kto rozumie to co teraz przeżywam. bardzo dziękuje, że się odezwałaś. dziś znów mam kryzys, znowu przyszły wspomnienia z tego okropnego dnia.
wiem,że jest mu tam dobrze, i że już nic go nie boli tylko napewno tęskni.

rott_ka

aniu, strasznie mi przykro Sad

Ja również życzę Ci dużo siły, bo sama wiem, że jest to bardzo potrzebne...
I płacz, jeśli tego potrzebujesz...
Mi płacz przynosił ulgę, gdy straciłam moją Telunię...
Najważniejsze, że Arni już nie cierpi i wesoło biega za Tęczowym Mostem, z Uną, Cziką, Zulą, Tiną, Telusią i innymi pieskami...
Ja wierzę, że kiedyś spotkamy się z naszymi ukochanymi Przyjaciółmi... Smile

ania_84

bardzo się cieszę,że znalazłam tą strone, tylko szkoda, że dopiero gdy już jest za póżno. może byście coś doradziły, pomogły. czytam te nasze wszystkie historie i nie mogę uwierzyć w to,że jest nas tak dużo którzy stracili swoje pociechy przez głupią chorobę.
myślę jakie badania można zrobić by odkryć tę chorobę we wczesnym stadium. jeśli ktoś wie jakie badania się robi proszę napiszcie, bo mam jeszcze koty i chciałabym temu zapobiec. teraz co wieczór sprawdzam kotom wszystkie węzły chłonne czy nie są powiekszone i czy ich nic nie boli, boję się tej strasznej choroby.

(*)(*)(*)(*) ARNO SŁONECZKO MOJE TO DLA CIEBIE, ŚPIJ SŁODKO.....

rott_ka

Aniu, teraz wiem, że trzeba obserwować swoje stworzonka i, co najważniejsze, mieć dobrego weterynarza...
Nie chcę Cię dołować i oceniać Twojego weta, ale według mnie wet nie zachował się fachowo...
Powinien skierować Arniego do specjalisty, do dra Jagielskiego, lub Micunia i oni by ocenili, jakie ma szanse na życie...
Eutanazja, to ostateczność...
Gdybym kilka lat temu wiedziała o istnieniu dra Jagielskiego i " Bialobrzeskiej ", to pewnie przedłużyłabym życie mojej jamniorce...
Tellusia odeszła sama, ale przedtem strasznie cierpiała...
Aniu, jestem z Tobą i wierzę, że chciałaś dla Arniego jak najlepiej...
A to dla Ciebie ARNO [*] [*] [*]

Wisienka

Aniu,
nie martw się, że Arno tęskni. Ja mam nadzieję, że w Psim Niebie nie ma tęsknoty, bo nasi Mali Przyjaciele wiedzą, że są w naszych sercach i tak naprawdę zawsze nam towarzyszą. Oni wiedzą, że to "cielesne" rozstanie jest tylko chwilowe i po prostu na nas czekają, nie tęsknią.

A najlepsze co możesz zrobić dla swoich kociaków to, tak jak napisała rott_ka - oddać je pod opiekę weterynarzy z Białobrzeskiej.

[link widoczny dla zalogowanych]

Dalmatina

Ja także twierdzę, że dobry wet to podstawa. Niestety obawiam się, że w Krakowie ze świeczką takiego szukać. Jesteśmy pod stałą opieką jedynej kliniki, która tutaj jest, ale i tak jesteśmy przewrażliwieni na punkcie zdrowia psiego. Takie coś pozostaje po odejściu kochanego przyjaciela.

Obwinianie siebie nie ma teraz sensu... widać tak miało być, taki był plan odgórny dla Arnusia. Ja bym chyba jedynie wybrała się do tego weta i mu nagadała. Skoro masz teraz wiedzę, której wcześniej nie miałaś to warto to to zrobić, żeby on pomyślał zanim podejmie tak ostateczne decyzje w sprawie innego psa.

Psie niebo... tak... żeby nazwać je w pełni niebem, tęsknoty tam być nie może, trafna dedukcja. To tylko my tutaj tęsknimy... nasi przyjaciele nie cierpią, nie tęsknią, nie czują się samotni... są w niebie. Wierzę w to bardzo mocno!

kaniesia

ja też wierze że spotkam tam swoje boksie które odeszły i BIBIEGO I BEYCUSIA-BIBI nie odszedł przez chłoniaka miał 12 lat jak na boksera to długi szmat czasu do tej pory nie wiem co mu było ,może starość ,BEYCUŚ NA CHŁONIAKA ALE I TAK WIEM ŻE CZEKAJA TAM NA MNIE I SĄ RAZEM SZCZĘŚLIWE ,W SERCU NOSZE MIŁOŚĆ I PAMIĘĆ W OCZACH WSPOMNIENIA I ŁZY ,TRZYMAJCIE SIĘ :wink: