Benek

mala_czarna

Zgadzam się z przedmówczynią.

Agnieszka

ale nie uratowałam od śmierci w domu.
Nie będę opisywała co działo się z Benkiem rano. Chyba już nie walczył. O 15 serce Benka przestało bić.
Umarł jak każdy mój pies - z ręką na głowie i ze słowami "Byłeś dobrym przyjacielem, zasługujesz na lepsze życie, więc wrócisz tu kiedyś".
Zawsze wracają

mala_czarna

Co powiedzieć?
Słów mi brak...

Jola

Och Boże znowu sie poplakalam tak mi zal tego Banka :cry:
chyba ma już lepiej................................

BosmAnka

['] ['] [']

BosmAnka

Agata

przykro mi:(

Fender

widzialam juz rano te smutna wiadomosc i moge tylko napisac, ze on odszedl bedac kochany, tylko niestety za wczesnie

[']

Agnieszka

nie wiem czy rzobiłam to, co powinno się robić w przypadku tak chorego psa. Postępowałam zgodnie ze wskazówkami lekarza. Kosultowałam. Nie udało się.
Mam tylko nadzieję, że on do końca wiedział, że teraz jest mój. O to chodziło w tym wszystkim. Żeby nie odchodził w samotności i zapomnieniu. Nie spodziewałam się tylko, że to tak szybko nastąpi.
Dziękuję Wam wszystkim za ciepłe słowa, za zrozumienie i oczywiście kibicuję Waszej walce z tą bombą.
Agnieszka Szalc i pamięć Benka

Fender

Agnieszka, mozesz byc pewna ze on dokladnie wiedzial, ze nie jest samotny, ludzie tez tak odchodza, czego my nie potrafimy zrozumiec

jego juz nic nie boli, Ty cierpisz, ale zrobilas wiecej niz to co mozliwe i ten zwierzak odchodzil widzac ze jestes przy nim, wiele tych w schroniskach nigdy nie zazna tego co dalas Benkowi

wiem jak Ci ciezko, przezylam taka walke o sunie ze schroniska 3 lata temu, tez sie nie udalo, ale sunia na zawsze zostanie w naszych sercach (calej mojej rodziny) a Benek w Twoim

Agata

zgadzam sie z przedmówczynią...myśle,że o niebo ważniejsze dla niego niż próby ratowania życia było to, że miał Ciebie, że nie był sam i odszedł kochany...zrobiłaś dla niego wielką rzecz a on pewnie już Cie kochał jak był w schronisku...trzymaj się

Megaan

Bardzo mi przykro Sad

Agnieszka

inaczej odczuwa się śmierć psa, który jest z nami przez całe życie, a inaczej psa, którego znało się tylko, którym tylko się opiekowało casem kilka razy w tygodniu czasem raz w miesiącu, psa którego bierze się do domu na hospicjum. Inaczej, ale nie znaczy że mniej.
Kiedy w marcu odchodziła moja najstarsza suczka - żegnaliśmy ją podobnie jak Benka, była z nami 16 lat. Ale to przy Benku płakałm bardziej. Może dlatego, że Gojka była już w agonii od kilku dni a Benkowi na to nie pozwoliłam. Nie wiem.
Tydzień po śmierci Benka urodziły się szczeniaki, moja przyszła tybetanka. Ktoś odszedł, żeby inny się narodził.
Nie wiem czy o tym pisałm na tym forum, ale jakoś tak u mnie jest że pies zastępuje psa. Kiedy odeszła moja ulubiona sunia - ja trafiłam do schroniska, pustkę po niej wypełniły te biedaki, choć żadnego nie wzięłam wtedy do domu. Kiedy zbliżał się kres Gojki - pojawił się Omek - pekińczyk ze schroniska (jest ze mną do dziś), potem Benek. Nie mam w tej chwili sił na walkę o kolejnego schorowanego psa - trzy psie śmierci w ciągu dwóch lat to stanowczo zbyt dużo.
Ale one tam czekają