Zeusik - bokser z chłoniakiem.. :(

Lorien

Dominiko..to strasznie smutna historia.. Przeżyliście tragedię.. Piękne jest to, że byliście Wszyscy przy Zeusku- do samego konca był przytulany. Daliście mu poczucie bezpieczeństwa. Ale i sobie daliście spokój sumienia- podjeliście jedyną słuszną w tej sytuacji decyzje.

Ja niczego w życiu nie żałuje jak tego, że w najwazniejszym momencie nie było mnie przy Lorci. Odebrano nam ta mozliwość.. I sumienia nie mam spokojnego... Nigdy sobie tego nie daruje!!! Nie wybaczę!!

teqquila

Witam bardzo mi przykro Zeusik bardzo podobny do mojego Tysonka my zaczynamy prawdopodobnie walkę czekamy tylko na wyniki .

pozdrawiam

Dominika

Własnie mija 5 tygodni..
Nie chce mi się wierzyć że czas tak ucieka..to były długie tygodnie,ale z drugiej strony nie wiadomo kiedy minęły..

Kocham Cie Zeusku i bardzo,bardzo za Tobą tęsknię..
wierzę z całego serduszka że jesteś szczęśliwy..

Lorien

Dominiko..jestem Z Wami myślami.
A nasza Lorcia Z Waszym Zeuskiem.. gdzieś w psim raju...

Dominika

Zeusku...mija właśnie 6 tygodni jak Ciebie z nami nie ma... Sad

bardzo tęsknimy i kochamy Cię bardzo mocno...

Dominika

kolejna niedziela... Sad

Lorien

Takich kolejnych bedzie jeszcze tysiace...ale ja ostatnio sama do siebie sie uśmiechnełam jak pomyslalam o Lorci...

fioneczka

ech jak ten czas płynie ... Zeusku nie zapomniałam ... zawsze będę Cię pamiętać ... pięknego, dużego ... takiego właśnie jak wtedy kiedy widziałam cię pierwszy i jedyny raz ... może jeszcze kiedyś dostanę szansę spotkać cię gdzieś TAM ... śpij spokojnie malutki

Dominiko ... napisz co u Was ... jak się ma brzdąc ...

Dominika

8 niedzieli bez mojego ukochanego Zeuska.. :cry:
dzisiaj też mijają 2 miesiące jak byliśmy na naszej ostatniej chemii..

dzisiaj po raz pierwszy obejrzałam zdjęcia z naszego ostatniego spacerku z Zeuskiem po lesie.. zrobione 23.08 - 6 dni przed odejściem Zeuska..

Ryczałam jak bóbr.. zobaczyłam jak on "strasznie" wyglądał..jak był zniszczony chorobą.. jest to bardzo ciężkie..ale wiem że lepiej zrobić nie mogliśmy jak pozwolić mu odejść.. :cry:

Bardzo też cieszę się z wzięcia Aresika, bo nie wiem jak poradziłabym sobie bez niego.. rośnie jak na drożdżach no i niszczy co się da.. Wink

Zeusku...Kocham Cię z całego serduszka..

jutro wrzucę nasze ostatnie wspólne zdjęcia z Zeuska ulubionego Trzebnickiego bukowego lasku po którym schodził kilometry z nami a przede wszystkim z moją Mamą..

Pozdrawiamy wszystkich i dziękujemy za pamięć..

[/img]

fioneczka

pamiętamy Zeusku [*]

Dominiko cieszę się że nie jesteście sami ... ukochaj mocno Areska od nas i od Mony

Dominika

Asiu... bardzo dziękujemy..
Aresik mocno ukochany..my również przesyłamy moc uścisków dla całej Waszej rodzinki! Smile

przed chwilą tak sobie przypomniałam..jak spotkałyśmy się 5 stycznia we Wrocławiu.. była i Fioneczka i Zeusik..pamiętam tę przepełnioną poczekalnię.. lęk który wtedy czułam..mętlik..
a teraz jest pustka..
nie ma naszych ukochanych psiaczków.. :cry:
tak bardzo brakuje mi Zeuska...jego spojrzenia...tych kochanych oczek...jego całego.. :cry:

fioneczka

właśnie wtedy 5 stycznia dr Hildebrand powiedział, że dla naszej Fionui nie ma już ratunku ... ale ja mu nie wierzyłam, nie chciałam mu wierzyć!!!!! nienawidziłam go wtedy tak bardzo ... ale on niestety miał rację

nasze psiaki jednak zawsze będą z nami ... w naszych sercach, naszej pamięci

Dominika

Dzisiaj mijają 2 miesiące jak nasz kochany Zeusek przestał cierpieć.. :cry:

piszę że przestał cierpieć,ponieważ ostatnio przeglądając zdjęcia przeraziłam się tym jak bardzo choroba go zmieniła...w sensie fizycznym...
na jego ostatnich zdjęciach widać ogromne zmęczenie...taki smutek...wstrząsnęło mnie to..tak dokładnie nie wiem jak to określić...wtedy się na to tak nie zwracało uwagi...walczyło się i kochało z całego serca..

Zeusku...tak bardzo za Tobą tesknię.. :cry: :cry:
[*]

Lorien

Dominika.. na to samo zwrociłam uwagę... ostatnio ogladałam nasze zdjęcia... na tych ostatnich Lorcia jest taka zgaszona, jakby nieobecna... gdzieś uciekła iskierka z okczka...

fioneczka

jak ten czas leci ... już dwa miesiące u Was ... u na dziewięć Sad

najważniejsze jest to że nasze Skarby już nie cierpią ...

u nas choroba niszczyła Fionusię "wizualnie" przez prawie rok czasu ... w październiku i listopadzie skóra była "ładniejsza" wydawało się że jesteśmy na dobrej drodze do zdrowia ... a później przyszło załamanie ... zdjęcia z 5 stycznia Sad

wtedy kiedy spotkaliśmy się we Wrocławiu (nie widzieliście w jakim stanie była bo ubieraliśmy jej ten śmieszny kombinezon) oglądane teraz wyciskają łzy, ściskają za serce ...
później zrobiliśmy tylko jedno zdjęcie ... nikomu go nie pokazałam Sad

... dramat ... było jeszcze gorzej ... było tragicznie ... moje maleńkie najkochańsze ciałko było pozbawione sierści, całe rozognione, całe w ranach...
w telefonie mam jedno które zrobiłam ostatniej nocy 20/21 stycznia ... spała wtedy tak spokojnie jakby wiedziała, czuła że jej cierpienie się skończy...

teraz już nic nie boli ... wszystkie razem czekają na nas TAM gdzie nie ma bólu, chorób i łez

ZEUSKU pamiętamy ... zawsze będziemy pamiętać [*]