Zeusik - bokser z chłoniakiem.. :(

d-onia

Dziewczyny,
To wszystko co napisałyście jest w historii każdego pieska. Myślę mimo wszysto,że było warto nawet tak cierpieć z nzszym psiakiem. Ja widzałam,że gaśnie blask u Doni w oczach ale nie chciałam tak myśleć. Zeusek zmienił się z dorodnego lśniącego boga w małą istotkę wymagającą miłości i opieki i to miał do końca.
....I*I

fioneczka

Zeusku ...

Dominika

Zeusku...
to już 11 tygodni bez Ciebie... :cry:
bardzo tęsknię..

d-onia

Śpij malutki Sad

[*]

Dominika

wczoraj minęło 15 tygodni..
ciągle bardzo boli.. :cry:
wystarczy że przejeżdżamy przez "nasze" miejsca..to wszystko jest takie ciężkie..
teraz przed nami Święta..rok od rozpoznania..to własnie w Święta zaczęliśmy chorować.. Sad

na dworze ukochany śnieg Zeuska.. tak bardzo go kochał.. :cry:
Bardzo cieszę się że jest Aresik..daje nam pewne ukojenie..

na forum jestem codziennie,codziennie sprawdzam co się u Was dzieje.. tylko jakoś tak mi coraz trudniej pisać..

Pozdrawiamy wszystkich!Bardzo mocno trzymamy kciuki za walczące psiaki i ich właścicieli!

fioneczka

[*] Zeusku ... pamiętam

Dominiko co u Was?
Jak się miewa Aresik?

Dominika

Trudny czas... trudne Święta... ;(
Rok temu byliśmy radośni i całkowicie nieświadomi tego co nas czeka..
26 grudnia zmieniło się wszystko.. całkowicie..
ciężka była dzisiejsza kolacja.. w ty roku zmarł nagle mojej bratowej tato..bardzo ciężkie i smutne chwile... i brakuje naszego Zeuska.. ;(
Od kilku dni mam strasznego doła.. bolące wspomnienia.. ogromny smutek i tęsknotę..

Dla nas wszystkich są to ciężkie Święta.. ale mimo to życzę Wam dużo zdrówka, radości, pogody ducha i ogólnie...Wesołych Świąt...! Walczącym życzę dużo siły i wiary... a nam... przegranym dużo uśmiechu i dobrych wspomnień..

Przy tej okazji jeszcze raz bardzo wszystkim dziękuję za ten rok.. za wsparcie.. za to że byliście.. bez Was byłoby ciężko..

Pozdrwiamy wszystkich serdecznie!
Dominika, Jacek i Aresik - który rośnie jak na drożdżach, a aktualnie jest na antybiotyku bo się dość mocno przeziębił i ma straszny katar i kaszelek..ale mimo to szaleje na maksa...i jest wulkanem energii...!

Zeusku...bardzo cię kocham i bardzo tęsknię... [*] ;(

d-onia

Takie piękne te święta i takie smutne. U nas jest mała Rita, podobna do Doni, dzieki niej nie oszalałam ale Doni brakuje bardzo.
Oby nowy rok był lepszy i nie zabrał nam nikogo drogiego, serdeczności.
Mam nadzieję,że spotkamy jeszcze nasze pieski w innym wymiarze.

Dominika

Dzisiaj mija rok jak rozpoczeliśmy walkę.. nierówną walkę... Sad

Rok temu padła oficjalna, potwierdzona diagnoza i dostaliśmy pierwszą chemię..
Nie chce się w to wszystko wierzyć.. Sad

bardzo smutno... bardzo boli...

Małgosiu dziękujemy bardzo.. również życzymy aby ten rok był lepszy..wszystkiego dobrego!!!
Cieszę się że zawitał u Was psiaczek.. wiem z doświadczenia że to pomaga.. bez Aresa też bym oszalała.. Zeuska brakuje strasznie,ale tak jest ciut prościej..

Pozdrawiamy serdecznie!

fioneczka

5 stycznia ... dla nas też jest rocznicą ...
poznaliśmy wtedy Zeuska nie wiedząc jeszcze że to On i była to nasza ostatnia wizyta z Fionusią we Wrocławiu ...
czas płynie nieubłaganie ... ale nie pozwala zapomnieć tych wszystkich chwil, które wiązały się dla nas z wielką nadzieją
ja za każdym razem jadąc do Wrocławia miałam nadzieję że doktor powie że jest lepiej, że leki pomagają, że będzie dobrze
pamiętam Zeuska z tego dnia ... piękny, dostojny, błyszczący ... nie miałam pojęcia że jest tak bardzo chory

Dominiko życzę zdrowia dla Was wszystkich ... żyjcie długie radosne lata razem.
Ukochaj Aresika od nas i Monki

Dominika

Dzisiaj mija 5 miesięcy.. ale dalej bardzo boli.. :cry:

Zeusku..tęsknię.. ostatnio coraz częściej zdarza mi się płakać i wtedy się na siebie złoszczę..ale to wszystko jest takie smutne i trudne..

Na forum jestem praktycznie codziennie..czytam co dzieje się u wszystkich..mocno trzymam kciuki za walczących..
rzadko piszę,bo jakoś tak ciężko do tego wszystkiego wracać..ale jestem przy Was wszystkich myślami..

wklejam w końcu zdjęcia,do których długo dojrzewałam.. zdjęcia z 23.08 - 6 dni przed odejściem Zeuska.. zdjęcia z naszego ostatniego spaceru.. nasze ostatnie zdjęcia razem..
w kolejnych dniach było już tylko gorzej..

[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Ulubiona zabawa...piasek...brakowało tylko wody i robienia panierki.. uwielbiał to Smile

jak widać straty w sierści znaczne,teraz to widze z perspektywy czasu..wtedy było to normalne..
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Kocham tę mordeczkę...
[link widoczny dla zalogowanych]
nasze ostatnie zdjęcia razem...
Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
tu już po spacerku...Zeusek wymęczony.. niestety widoczne są też strasznie duże węzły..
[link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych]

Zeusku... wierzę że jesteś szczęśliwy... [*] :cry:

Dominika

jutro w końcu umieszczę zdjęcia Aresa.. już dawno obiecałam Asi, ale jakoś nie mogłam się zebrać..

Pozdrowienia dla wszystkich forumowiczów!

mala_czarna

Piękne zdjęcia, piękne i wzruszające wspomnienia Sad

Dominiko, ja wiem, że to strasznie boli, ale mamy wspomnienia, miejsce w sercu, które zarezerwowane jest tylko dla naszych czworonożnych przyjaciół. Nikt nam tego nie odbierze.

jana29

Dominiko , ja płacze codziennie. Był taki czas po Jego odejściu, że po kilkudniowej nieustającej i ciągłej histerii , gdzieś poczatkiem listopada ta rozpacz jakoś została opanowana.ale nie na długo.Im dłużej jest od jego odejścia i ta myśl ,że go nie zobaczę to płacz jest ogromny.codziennie.

wczoraj byłam u rodziców na obiedzie .świeciło słoneczko i pogoda była taka wiosenna i nagle uświadomiłam sobie , że tego lata nie będzie Go, nie będzie się wygrzewał i chodził po ogrodzie.

U Was też będą to pierwsze wakacje bez Zeusika

Trzymajcie się o ile to możliwe

pozdrawiam Asia i Fred ( 29 stycznia Fred skończył 15 lat )

mill

Piękne fotki. Jaki on dostojny i dumny. I te oczki i mordka...
Jakie to cholernie niesprawiedliwe, że mimo, że każdy z nas robił wszystko, graliśmy tylko z czasem na zwłokę. To kompletnie ścina z nóg i pozbawia jakiejkolwiek nadziei.
Wczoraj pojechałam zapalić światełko na grobie Hektorka. i znowu ten płacz, nie do zatrzymania, później już cały dzień ciekły łzy. trzydzieści lat, a mimo tego nie potrafię tego zrozumieć, z tym w jakikolwiek sposób się pogodzić i tej rozpaczy zatrzymać. każde wspomnienie to przeprawa przez traumę... w sobotę Milli przyplątało się zupełnie banalne zapelenia ucha i wylądowaliśmy na klinikach. znajoma poczekalnia, znajomy gabinet i od nowa wszystkie wspomnienia, cały ból, wszystko co tu usłyszałam. gdyby nie Milla moja mała i jej uśmiech każdego dnia - nie wiem, jak dalej bym żyła...