FUKS moja psia miłość - walka z chłoniakiem

Masza

Anetko, jestem z Wami. My walczymy, ale niepewność kolejnego dnia jest we mnie cały czas.
Fuksiku, biegaj szczęśliwy. [*]

SleepingSun

i nam jest bardzo przykro. trzymajcie się jakoś.

Aneta

Dzisiaj pierwszy dzień odkąd nie ma Fuksika, rano wstaję a tu jego puste łóżko, do pracy, w pracy co jakiś czas rozmowa z koleżanką z pokoju i znowu łamanym głosem rozmowa o Fuksiku. Córka zadzwoniła do mnie zapłakana, że weszła do domu i chciała zawołać Fuksika, żeby go wypuścić na ogród. Z płaczem powiedziała, że na urodziny chce dostać psa. Mąż nawet nie chce o tym myśleć, powiedział, że jesteśmy okropne ponieważ Fuksiu jeszcze dobrze nie ostygł a my już mówimy o innym psie. Powrót do pustego domu, co prawda przywitała mnie Akirka nasza sunia owczarek niemiecki, kocham ją bardzo, ale nie tak jak Fuksika, on był pierwszy, był cały czas ze mną, nie opuszczał mnie na krok. W domu spokój, nikt nie szczeka, piszczy, skacze, łasi się, merda ogonkiem. Miski umyłam i schowałam, jego ulubiona pufa wylądowała w drugim pokoju. Ale łóżko nadal stoi. Jak weszłam do domu wiedziałam, że nie wiem czy kiedykolwiek zdecyduję się na kolejnego psiaka. Ja jestem co drugi tydzień trzy dni w tygodniu od 6.00 do 18.00 w pracy, syn podobnie, córka studentka, w lipcu i sierpniu wyjeżdża do pracy za granicę. Mąż cały tydzień poza domem, jest tylko w sobotę i niedzielę. Fuksio był wyjątkowym pieskiem, nigdy nic nie pogryzł, nie zniszczył, wytrzymywał bez wyjścia kilkanaście godzin. Cały czas sobie leżał i spał. Śmialiśmy się, że większość życia prześpi. Jak jechaliśmy na weekend na działkę nad jeziorem, to tam nie miał kiedy leżakować. Cały dzień biegał, pilnował swojej miski przed psem szwagierki, wiec jak wracaliśmy w niedzielę wieczorem to cały poniedziałek odsypiał. Dobrze, że jest to forum, mogę się wypisać, wypłakać, powspominać. Nie mogę za bardzo przed innymi ludźmi bo Ci co nigdy nie mieli zwierząt lub mieli ale ich nie kochali, nie zrozumieją mojego bólu. Pomyślą co za szurnięta baba. Po powrocie poszłam na spacer z Akirą, oczywiści najpierw na grób Fuksika. I wiecie co chyba jestem nienormalna, zapaliłam mu znicz. Przed chwilą patrzyłam przez okno i widzę jak się pali. Moja córka mówi, że przeginam, moze i tak, ale ja go tak kochałam. Poszłam na spacer na pole zawsze tam chodziliśmy razem i cały spacer ryczałam, jak długo to potrwa?. Nakręcam się sama, może nie powinnam tu zaglądać przez jakiś czas, nie chodzić na spacery tymi samymi ścieżkami, nie oglądać zdjęć i filmów z Fuksikiem.?

margie

Anetko, ja swojemu tez pale swieczke, co tydzien, w niedziele o 11.54... I bede ja palic jeszcze 2 tygodnie, az minie 49 dni. Dopiero wtedy wyjme jego ulubiona zabawke z lozka i schowam do pudelka, razem ze smyczka.
Nie, nie ejstes nienormalna, dla nas smierc ukohcanego psa to jak jak smierc kogos najblizszego, a zaloba jest taka sama. Czas pomaga, faktycznie, ja juz nie placze codziennie, udaje mi sie mowic o nim i nie plakac, ale dalej mam problemy ze snem...
Juz sie troche przyzwyczailam, z enikt mnie nie wita, ale dalej mi sie wydaje ze lezy na swoim fotelu.. Czasami tam siadam, wtedy mam wrazenie, ze jest ze mna....

Rozumiem cie bardzo dobrze, ech teraz pisze to i placze.....
Sciskam Cie najmocniej jak potrafie....

Aneta

Margie dlaczego 49 dni? Dziękuje za te słow, widzę, że nie jestem nienormalna.

margie

bo w buddyzmie najwazniejsza ceremonia pozegnalna po smierci jest na 49 dzien, Wtedy dusza- energia znajduje nowy "dom" nowe cialo. A ja chce zeby on trafil do czlowieka. I moze go spotkam wtedy.....

Buddystka nie jestem, ale moj brat jest nauczycielem Zen i blizsza mi filozofia buddyzmu niz religia katolicka.
Dbajcie o siebie teraz, bo jedna z teorii mowi, ze domowe zwierzeta zbieraja choroby z domu, w ktorym mieszkaja.....

Aneta

Dziękuję Margie, bardzo mądra ta filozofia buddyzmu.
Będę pamiętała o 49 dniu, mam nadzieję, że dusza Fuksika znajdzie nowy, ale dobry dom. Taki jak my mu daliśmy, kochających go ludzi, nie jakiś potworów, co uwiazują psy na metrowym łańcuchu, głodzą, biją, albo wyrzucają bo im się znudziły. Będziemy o siebie dbać, ja też mam problemy z jelitami, mój ojcec umarł na raka, moja matka żyje, ale też miała raka, może Fuksio zabrał chorobę ode mnie?

mala_czarna

margie

Anetka, tak nie mysl nawet ani nie pisz!!
Dbaj o siebie po prostu.
A i psy choruja i ludzie i nie wiadomo, dlaczego. Wiadomo tylko,ze wraz z postepem cywilizacji tych chorob jest coraz wiecej i coraz czesciej. Dlatego, jelsi mozemy sobie pomoc, to to robmy.

Aneta

Kolejny dzień bez Fuksia, dzisiaj staram się nie płakać, ale głos mi się łamie, mam wspaniałych przyjaciół, którzy dzisiaj zaprosili mnie do siebie bo wczoraj dowiedzieli się, że Fuksio odszedł. Nie chcieli żebym była sama, wszyscy składali mi kondolencje, przecież widzieli jak go kochałam. Ciężko, wiem, że czas leczy rany. Muszę się opanować bo w pracy już dziwnie na mnie patrzą. Bawię się z Akirą, ona tak bardzo potrzebuje mojej uwagi, nie mieszka w domu, dlatego tak bardzo się cieszy z każdej chwili spędzonej z nią. Ale.......... no właśnie ale? Łóżko Fuksa nadal stoi w mojej sypialni. Udaję, że nie mam czasu sprzątnąć, a tak naprawdę boję się tego pustego miejsca. Wystarczy, że w kuchni w stałym miejscu nie ma jego misek, w pokoju nie ma jego pufy.

margie

nie usuwaj lozka, niech stoi do tych 49 dni.
Ja Idkowe wyrzucilam, ale on go uzywal wylacnzie jako stopnia do lozka, spal ze mna.
Dusza musi miec miejsce przez te 49 dni. Dlateo nie wyrzucac od razu poslania, waznych dla piesi sprzetow....
Choc ja wiem, jakie to trdne patrzec na mebel, ktory byl Fuksia czy inego piesia....
Idek kochal fotel, ktory u mnie stoi, byl JEGO. tylko on na nim siadal, lezal, spal.
Anetko, daj troche milosci Akirce, ona tez zostala sierota, odszedl jej brat...
I placz ile tylko chcesz.
Caluje.

Aneta

Margie
Nic nie usunęłam, miseczki umyte schowane, jego ulubione zabawki, schowane, pufa wyniesiona do drugiego pokoju. Łóżko w takim razie zostawię na swoim miejscu. Fuksio zawsze w nim spał, jak widać na zdjęciu. Ostatnio jak był chory to spał ze mną w łóżku. Ale to był taki mały ściemniacz, kładł się do łóżka, udawał, że zasypia. A jak tylko zgasiłam światło, to już pukał łapką w łóżko czy czasem o nim nie zapomniałam. A jak już się dostał no to całe łóżko jego. Margie, mam postawić na swoje miejsce miseczki i pufę?

SleepingSun

ja nic nie schowałam dopóki nie wzięłam kolejnej bidy ze schroniska. było łóżeczko, były miseczki, aż do przybycia Nurci.

mala_czarna

U mnie stały miski, zabawki, chociaż z ulubionym króliczkiem Wikunia została pochowana Sad

Po jakimś też czasie wywaliłam jej stare, sfatygowane, do granic mozliwości pogryzione posłanie.

SleepingSun

Kori dostała na ostatnią drogę swojego ulubionego bobra. ja jej legowisko dopiero niedawno oddałam do schronu, stwierdziłam że innym psiakom się przyda, po co ma leżeć w domu.