Lucjan, terrier tybetański, the best dog ever

JoRew

Gosiu, ja tez jakaś częścią siebie wierzyłam, ze skoro węzły znowu się wchłonęły, to mamy znowu szczęście. Aż do soboty, kiedy zaczęło pokazywać, ze go boli. Potem wszystko przyspieszyło.

Dziękujemy za wszystkie wasze kciuki i wspieranie dobrym słowem. My teraz z Misza budujemy nowa relacje - Misza był przy tym, ale wydawał się nic nie zauważać. Przeszedł koło ciałka Lucka bez zwracania na nie uwagi. W lesie nie szukał go. Ani w domu. Chyba wie. Tak jest lepiej.

Zaraz idziemy na nasz pierwszy w życiu wspólny poranny spacer sam na sam. I trzeba będzie odpowiadać na te wszystkie pytania sąsiadów.... oni tez tu trzymali kciuki.

Gosia i Szczepan

Nadal trudno mi w to uwierzyć Sad

We wszystkich historiach powtarza się jedno.. Wszystko mimo iż postępuje dzieje się w miarę spokojnie. Potem następuje niespodziewane i dość gwałtowne załamanie. Takie mam wrażenie i o tym podobnie pisała Patrycja..

Bardzo bałaś się o Miszę , gdy już zostanie sam. Oby dał sobie radę. To też na pewno świetny pies, może nieco zagubiony, a może w cieniu brata. Teraz macie na większą więź. Jak ja z Zarą..

a Ty się jakoś trzymasz?

JoRew

Do mnie chyba jeszcze nie dociera. Tak mam w stresie - póki są sprawy do załatwienia, to się trzymam. A potem nagle dopada mnie w momencie, kiedy się nie spodziewam. Już dziś miałam przedsmak - nagle w środku dnia przypomniały mi się jego oczy, kiedy już zasnął. I poczułam strzale żalu i tęsknoty. Ale potem wracają te dobre wspomnienia - był tu, dał mi radość, ja jemu tez dałam opiekę i serce. To było wszystko dobre.

Hunter

Ciężko się odnaleźć w nowej rzeczywistości, bez najwierniejszego przyjaciela. U mnie dziś dzień 26... Google wyświetlił mi wspomnienie sprzed dwóch lat. Byliśmy z Żywcu na rowerkach wodnych. To był piękny dzień. Boli mnie dziś od rana...

Takie strzały pewnie będą w Ciebie trafiać raz po raz. Mnie nadal napadają.. Codziennie..

Martwiłam się o Miszę. Czytałam kiedyś, że to ważne żeby piesek widział martwe ciałko towarzysza. Wtedy wszystko rozumie. Dobrze że macie siebie!!!

Ściskam Was. Myślę o Tobie dużo. Gdybym mogła ulżyć Twojemu cierpieniu to chętnie bym to zrobiła...

JoRew

Ja się cały czas martwię o Miszę, dlatego oczywiście szukam mu już towarzystwa. Co do pokazywania ciała psu - tu zdania są podzielone. Znam behawiorystów, którzy odradzają. Tymczasem Misza naprawdę był cały czas z nami i był niezwykle spokojny. Zakładam, że psy rozpoznają chorobę i rozpoznają śmierć. Widzę, że jest troszkę wycofany, ale na spacerze wczoraj, czy dziś rano, nie szukał Lucka. A jeszcze w marcu to robił - raz wybrałam się z nim samym i przystawał wtedy co 10 metrów, oglądał się, czekał, był zaniepokojony.

Gosiu, czy Zara była przy odejściu Szczepka?

CaraBella

Może niektórzy odradzaja, ale być może przejście na tamta stronę jest dla zwierząt bardziej naturalne i zobaczenie tego nie wiąże się z traumą dla naszych pupili. Po prostu pewne rzeczy stają się jasne. To oczywiście nie znaczy że nie tęsknią. Ale wiedzą.
Na pewno Misza ze swoją wrażliwością potrzebuje dużo miłości i uwagi i może to Wam obojgu pomoże przetrwać ten najtrudniejszy czas. A wspomnienia zostają- i te dobre i te ż gorszych momentów. Ale z czasem również te ostatnie momenty wspomina się z rozrzewnieniem, bo nasze pieski do konca starają się byc sobą i pomimo niemocy i cierpienia pokazują swoje charakterystyczne cechy- co lubiły, jak się zachowywały w różnych sytuacjach. Moja Belcia np. uwielbiala z nami jeździć samochodem- zawsze zakładaliśmy jej szelki i bardzo się cieszyła. I nawet wtedy gdy już nie mogła się podnieść, zamachala ogonem jak zobaczyła szelki na swoją ostatnia podróż. I patrzyła przez tylną szybę na swoje królestwo w ogrodzie i na naszej ulicy. To wpomnienie jest bolesne, ale też przywołuje wszystkie te pozostałe ze wspólnych, cudownych wypraw. Część z nich była już po leczeniu.Bezcenny czas.

Lucek był wyjątkowy, Misza na pewno też, choć inaczej. Kto wie, może okaże się silniejszy niż się wydaje i to on będzie Ciebie wspierał?

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

Gosia i Szczepan

Asiu, Zarę zawieźliśmy do mamy Tomka. Nie chciałam, aby na to patrzyła. Pomyślałam przez moment, że może pomyśli, że z nią zrobimy to samo, jak będzie słabsza.. tak samo, jak myślała kiedyś, że pakowanie walizek na wyjazd oznacza, że się ją zostawia - tak trafiła do schroniska. Poza tym, nie chciałam, aby patrzyła na mnie.. o ile do momentu śmierci Szczepka byłam w miarę spokojna i skupiona, to po wszystkim dopadła mnie histeria, po raz drugi w tej chorobie. Pierwsza była, kiedy do mnie dotarło, że to nieuleczalne i Szczepan powoli umiera. Chyba wtedy puszczają nerwy i organizm potrzebuje wypłakać się bardziej niż dyskretnie wypuszczając łzy..

Gdy Zara wróciła, szukała Szczepana. Nerwowo się rozglądała po pomieszczeniach. Często chodziła do łazienki, bo Szczepek często tam wędrował. Była osowiała przez jakieś dwa tygodnie, może trzy, potem wysłałam ją do mojej mamy i po powrocie było już normalnie.

A jak Misza zachowuje się w domu?

Just, prawdopodobnie i Wam się nie uda.. Nie ma co czarować. Ale warto walczyć. O ukochanego psa zawsze warto walczyć. I czasami pokonuje się tę chorobę na jakiś czas. Lucek po nawrocie żył ok pół roku, więc może nie wszystko stracone.
Jeśli potrzebujesz rad, czy wsparcia mentalnego lub merytorycznego, załóż wątek suni. Z tego co wyczytałam walczycie od grudnia, ale jakim schematem, ile tygodni? Brak apetytu po chemii, to częsty przypadek.

JoRew

[quote="Just1971"]Pod koniec lipca pisałąm o naszej Reci beaglu chorym na chloniaka, choroba wróciła, z dnia na dzień węzły zrobiły się jak sliwki. Bylismy wczoraj u weta nastapil progres dostała chemię, ale nie chce jeść , leży tylko czasami wyjdzie na siusiu. Cos mi się wydaje, że nie uda nam się juz pokonac choroby, a tu czytam, że Lucka juz nie ma. Ale mi ciężko.[/quote]

Just, nie wiem jakim idziecie schematem i ile chemii macie za sobą. Lucek przeszedł cały jedn schemat, czyli 16 chemii. Skończył 29 grudnia. Wznowe miał 13 lutego i od tego momentu udało nam się wyrwać chorobie prawie pół roku. Do 15 czerwca węzły były schowane. Potem znów wróciły, i od tego czasu byli już trochę wiadomo, ze chemia nie działa.

Czy twoja sunia dostaje steryd? Czy lekarz rozważa zmianę leku np na lomustyne? Zawsze możesz pójść na Bialobrzeska na konsultacje - do dr Jagielskiego albo dr Jankowskiej.

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

JoRew

Just, przepraszam cię, ale czy możesz założyć osobny wątek dla Erci? Smile

Odpowiadając na Twoje pytanie: Luckowi węzły nie rosły z dnia na dzień chyba, ale już 3 dni robiły różnicę. Wydaje mi się, że Hunterowi wróciły węzły jakoś podobnie pod koniec cyklu. Może Patrycja ci odpowie.

A idziecie schematem CHOP? 16 chemii, 4 cykle po 4 chemie?

Lucek sterydy dostał dopiero po zajęciu szpiku. Czyli w marcu. Potem powoli schodziliśmy, a na końcu znowu zwiększyliśmy. Ale wtedy już było wiadomo, że chemia przestała działać.

W Waszym przypadku macie jeszcze leki drugiego rzutu - zapytaj może o nie. Lucek miał Lomustynę, a potem jeszcze chyba mitoksantron. Ale ten ostatni nie zadziałał nigdy.

Hunter

U Hunterka ostatnia faza przebiegła bardzo szybko. Jeszcze we wtorek liczyliśmy na opiekę paliatywną, a w środę wieczorem węzły powiększyły się tak bardzo że pojawiły się trudności z oddychaniem. W tę środę popołudniu wydawały się duże, ale stabilne, a w nocy bałam się że nie doczekamy rana - nagle zaczął charczeć i nie mógł się ułożyć.
Steryd nie był dobrym rozwiązaniem. Hunter źle się po nim czuł, dużo sikał i pił. A nie miał już tyle siły na spacerki.
Nie chcę odbierać nadziei, ale to straszna choroba. Gdy chemia przestaje działać to niestety tylko kwestia czasu. Bardzo źle że Ercia jest w trakcie chemii i że to się stało.

Asiu, przepraszam że w Waszym wątku, ale nie ma innego miejsca.
Mam nadzieję, że się trzymasz. Uściski dla Miszy.

CaraBello - znowu - ujęłaś pięknie to co chciałam powiedzieć. Też mam wrażenie że zwierzęta inaczej podchodzą do śmierci i przemijania. Bo to przecież naprawdę jest naturalne. Chciałabym też tak umieć...

Przywrócony_id:(671)

* post usunięty przez administracje fora.pl *

JoRew

Byłoby super - bardzo bym chętnie was poznała.

maima

Bardzo mi przykro, nie tak powinno być Sad

Wierzyłam ,że Lucek jeszcze troszkę powalczy.
Trzymaj się! Dobrze, że masz Miszę, trzymam kciuki za Wasze relacje.